İtikat bilgilerini, yani inanılması lâzım olan din bilgilerini, Eshâb-ı kiramdan “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” doğru olarak öğrenip, kitaplara yazan İslâm âlimlerine, (Ehl-i sünnet) âlimleri denir “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în”. Bunlar, dört mezhebin birinde ictihad derecesine yükselmiş olan âlimlerdir. Bu âlimler, Kur’ân-ı kerimin manasını, kendi akılları ile, kendi görüşleri ile anlamağa kalkışmamış, yalnız Eshâb-ı kiramdan öğrendiklerine inanmışlardır. Kendi anladıklarına uymamışlar, Peygamberimizin bildirdiği doğru yolu yaymışlardır. Osmanlı devleti Müslüman idi ve Ehl-i sünnet itikadında idi.
Dünyada ve ahirette felâketlerden kurtulmak ve rahat, mesut yaşamak için önce Ehl-i sünnet âlimlerinin “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” bildirdikleri gibi iman etmek, yani öğrenmek ve hepsine inanmak lâzımdır. Ehl-i sünnet itikadında olmayan kimse, ya (Bid’at ehli), yani sapık Müslüman olur. Yahut (Mülhid), yani kâfir olur. İmanı, yani itikâldı doğru olan müminin ikinci vazifesi, salih olmaktır. Yani, Allahü teâlânın rızasını, sevgisini kazanmaktır. Bunun için, kalp ile ve beden ile yapılması ve sakınılması emrolunan İslâm bilgilerini öğrenip, bunlara uygun yaşamak lâzımdır. Yani ibadet yapmaktır. Ehl-i sünnet âlimleri “rahime-hümullahü teâlâ”, ibadet bilgilerini anlatırken dörde ayrıldılar. Dört (Mezhep) meydana geldi. Ayrılıkları az ve mühim olmayan işlerde olduğu için ve imanlarında birleştikleri için, birbirlerini sever ve sayarlar. Her Müslümanın bu dört mezhepten birine göre ibadet yapması lâzımdır. Bu dört mezhepten birine uymayan kimsenin Ehl-i sünnetten ayrılmış olacağı Tahtâvînin (Dürr-ül-muhtâr) haşiyesi Zebâyıh kısmında yazılıdı
Bupost hakkında tartışma